Staropolska wieś wzmiankowana już pod koniec XV w.  jako własność Mikołaja Nassuty, położona na Równinie Kodeńskiej w pobliżu Sławatycz, na terasie zalewowej Bugu. Potem należała do rodziny Zabrzezińskich, Bohowitynów, Prońskich, Leszczyńskich i Sapiehów. Wśród malowniczych łąk i starorzeczy Bugu, 2 km na wsch. od wsi (a w odległości 150 m od Bugu) stoi monaster – męski klasztor prawosławny p.w. św. Onufrego, jeden z głównych ośrodków prawosławia w Polsce i zarazem główna atrakcja turystyczna Jabłecznej. Obecnie przebywa w nim kilkunastu mnichów, działają parafia prawosławna i muzeum diecezjalne. W zespole klasycystycznym znajduje się murowana cerkiew p.w. św. Onufrego z lat 1839-1840, wzniesiona na planie krzyża greckiego, z XV-wiecznymi ikonami św. Onufrego i cudownej Bogurodzicy. Na osi cerkwi św. Onufrego, od zachodu znajduje się brama – dzwonnica z połowy XIX w. Poza zwartym zespołem klasztornym są jeszcze 2 kaplice drewniane z lat 1905-1908. Bliżej klasztoru znajduje się kaplica p.w. Zaśnięcia Matki Boskiej z 5 kopułami, a nad Bugiem, na pagórku wśród łąk, stoi kaplica p.w. św. Ducha. Klasztor w Jabłecznej wtopiony jest w nadbużańską przyrodę, otaczają go stare dęby o obwodzie od 2,8 m do około 7,8 m i wysokości od 12 m do 33 m. na łąkach opodal monasteru rośnie ponad 40 pomnikowych dębów. Najokazalszy dąb ma w obwodzie 780 cm. W Jabłecznej znajdują się ponadto dwa zabytkowe drewniane wiatraki-koźlaki z 1889r. i 1926 r. oraz kilka drewnianych chat z początku XX w. i budynki po dawnych szkołach carskich.

Strona internetowa:
http://klasztorjableczna.pl/